Dedalus and Arianna

Marisa Menolotto niedługo wybiera się na emeryturę. Patrzy w przeszłość, robi bilans swojej własnej działalności w ERZ: Upadki i wzloty – konkluduje. Jest trochę rozczarowana – czasy są trudne – jednakże nie straciła entuzjazmu. Piętnastego stycznia brała udział – wraz z innymi delegatami i grupą działaczy związkowych – w zebraniu dotyczącym europejskich rad zakładowych zorganizowanym przez Cgil regionu Lombardia z inicjatywy Departamentu Polityki Międzynarodowej.

Wzrost zainteresowania ERZ z pewnością podnosi na duchu. Jeszcze niedawno klimat był całkiem inny. Byliśmy nieliczni, często zniechęceni. Teraz wszystko wygląda inaczej. Miałam okazję usłyszeć o pozytywnych doświadczeniach i licznych planach. Dla pracowników międzynarodowych koncernów ERZ to przyszłość. Nie możemy zrezygnować z tego instrumentu.

I tak szkolenie przekształciło się w okazję do podzielenia się własnymi doświadczeniami i dobrymi praktykami. Spotkanie z innymi osobami jest doskonałym źródłem motywacji do tego, by nie poddawać się mimo trudności. Historia ERZ w Credit Suisse jest bardzo nierówna. Częste zmiany kadry zarządzającej stanowiły przeszkodę w spójnym i ciągłym rozwoju rady. Po kilku krokach do przodu następowały zastoje, mające negatywny wpływ na funkcjonowanie i przydatność rady. Co więcej, fakt, że delegaci często nie byli członkami związków – w szczególności dotyczyło to delegatów z Anglii – wytworzyło pewną niepewność co do tego, czyich interesów należy bronić: pracowników czy korporacji.

Ja reprezentuję pracowników i szczerze mówiąc trudno mi zrozumieć osoby, które przyjmują pozycję sprzyjającą spółce. Być może strach przed retorsjami ma swój udział w tym braku wizji. Wynikiem tego jest niestety sytuacja patowa, w której się znajdujemy. Wielokrotnie w przeciągu tych lat miałam ochotę to wszystko rzucić. Nigdy tego jednak nie zrobiłam. Zbyt bardzo jestem zaangażowana w ERZ. Obserwuję sukcesy innych rad zakładowych i myślę, że jednak można wywierać wpływ na politykę Grupy. Więc zdecydowanie nie tracę nadziei.

Marisa Menolotto opowiedziała o swoim doświadczeniu w obecności kolegi, który ją zastąpi. To konkretny wybór, podyktowany, także w tym wypadku koniecznością tworzenia więzi i kontaktów. Mojemu następcy, który za kilka miesięcy obejmie moją funkcję, życzę tylko jednej, najcenniejszej rzeczy: by nie tracił nigdy tego entuzjazmu, który mi towarzyszył od moich pierwszych kroków w ERZ.