Dedalus and Arianna

Z perspektywy członków rady, koncern musi przyjąć na sobie zobowiązanie do pełnej realizacji uzgodnionych środków, w każdym zakładzie pracy. Ale to nie oznacza, że związki zawodowe mają się wycofać. Będą wykonywać swoją pracę, stosując niezbędne procedury.

Tu nie chodzi o podpisanie dobrego układu. Prawdziwy sukces negocjacyjny to włączenie nowych reguł do realiów życiowych ludzi, których dotyczą. Zasady funkcjonują, gdy przyjmują formę projektów, oczekiwań, codzienności. W przeciwnym razie, jak mówimy, są tylko martwą literą.

Kilka miesięcy temu ERZ z Suez – wraz z EPSU (Europejską Federacją Związków Zawodowych Służby Publicznej) oraz Industriall podpisały ze spółką układ w zakresie równych szans. Dokument ten dotyczy nierówności występujących w różnych zakładach Grupy, i jest już gotowy do wdrożenia. Sytuacja w ramach zakładów będzie monitorowana. Zostaną również wprowadzone działania mające na celu pokonywanie nierówności w perspektywie średnioterminowej.

“Teraz rozpoczyna się trudna część zadania. Kto będzie informował o układzie? Czy przekażemy te informacje do miejsc pracy, w których nie ma żadnego reprezentanta? “ – zastanawia się Antonio Zagari.

Z perspektywy członków rady, koncern musi przyjąć na sobie zobowiązanie do pełnej realizacji uzgodnionych środków, w każdym zakładzie pracy. Ale to nie oznacza, że związki zawodowe mają się wycofać. Związki będą wykonywać swoje zadania, stosując odpowiednie procedury.

“Zwołamy zebranie, zapraszając przedstawicieli wszystkich państw obecnych w ERZ do przedstawienia raportu w zakresie równych szans w zakładach pracy Suez. Musimy określić terminy, wybrać, a może również przeszkolić naszych przedstawicieli. Należy również określić szczegółowe programy, różnorodne podejścia” – kontynuuje Zagari.

Jego odwołania do aktywizmu biorą się z nadziei, że ERZ, jeżeli jest odpowiednio zorganizowana, może stać się zalążkiem ruchu związkowego o większej sile niż obecnie. W tym sensie pełne zastosowanie zasad układów – owoców sukcesów rady – ma fundamentalne znaczenie. W szczególności w perspektywie międzynarodowej i europejskiej.

Przeszkody, jak podkreśla Zagari, wynikają z błędnego przekonania, że możemy radzić sobie sami.

“Patrząc na moje własne doświadczenia w ERZ, muszę niestety stwierdzić, że nad interesem ogólnym przeważają krajowe lokalizmy. Brak poczucia wspólnoty może okazać się czynnikiem bardziej szkodliwym od błędnych strategii. Nie należy ograniczać się do tego, co ERZ mogą zaoferować dzisiaj. Musimy zacząć zastanawiać się nad ich potencjałem, w tym nad możliwością prowadzenia negocjacji zbiorowych na poziomie ponadnarodowym”.

Myślę tu o reformach prawa pracy rozpoczętych w różnych państwach Unii Europejskiej. “Mierzymy się z nimi, walczymy, doświadczamy w kontekstach narodowych, nie zdając sobie sprawy, że to elementy szerszej układanki”.

Stąd też tak wartościowe są okazje do spotkań, które umożliwiają tworzenie sieci kontaktów. Zagari bardzo chwali sobie spotkanie, które miało miejsce w styczniu zeszłego roku w siedzibie Cigl regionu Lombardia, zorganizowane przez Biuro Polityki Międzynarodowej, w którym uczestniczyli członkowie różnych ERZ. Każdy zaprezentował własne doświadczenia. Rozmawialiśmy o planach na przyszłość, przedstawiając swoje propozycje. “Dobrze wspominam to spotkanie. Uważam, że podobne okazje należy organizować w sposób strukturalny, by takie spotkania stały się stałym punktem kalendarza. Uważam, że kwestie, którymi zajmują się ERZ, ich sprawy, należy prezentować w szerszym gronie, by mogły budować doświadczenia całej federacji.”