Dedalus and Arianna

„Jeżeli naprawdę chcemy dbać o interesy pracowników, musimy zacząć od podstaw. Przyjrzyjmy się zastosowaniu krajowych układów zbiorowych na poziomie zakładów pracy. Często są wypowiadane, a wolność zrzeszania się w związki nie jest respektowana. Oto moja propozycja: utwórzmy, jako ERZ, umowy ramowe chroniące układy zbiorowe, i sprawdźmy czy są one respektowane przez spółki”.

„Praca w naszej ERZ to również przyjemność. Mówimy po hiszpańsku, choć Carrefour jest spółką francuską. Z kilku różnych powodów wybraliśmy ten język jako język komunikacji pomiędzy sobą – delegatami, i muszę powiedzieć, że się dogadujemy. Możemy współpracować z sobą na luzie. Wiemy, że pomimo istniejących różnic, liczy się osiąganie celów. Czasami wydaje się, że bez końca poruszamy się bardzo małymi kroczkami, ale kiedy patrzę wstecz, uświadamiam sobie, ile ważnych celów udało nam się osiągnąć w ostatnich latach.”

Danilo D’Agostino jest osobą otwartą, kreatywną, posiadającą jasną wizję tego, co należy zrobić, by poprawić skuteczność rady zakładowej. Po pierwsze, jej członkowie powinni posiadać szeroką wiedzę na temat tego, jakie modele układów zbiorowych istnieją w poszczególnych państwach.

W ilu państwach istnieje wynagrodzenie minimalne? W jaki sposób zarządza się okresami niezdolności do pracy z powodu choroby? Wiedza na ten temat pomaga postawić się w sytuacji innych osób, co stanowi podstawę każdej strategii, która aspiruje do bycia udaną.

„Zacznijmy od tego, przed rzuceniem się w wir negocjacji europejskich”. W tym kontekście D’Agostino nie ma wątpliwości. Pójście w tym kierunku może być ryzykowne. Istnieje wiele sprzecznych interesów, zbyt wiele ERZ przyjmuje pozycję sprzyjającą pracodawcy. „Jeżeli naprawdę chcemy dbać o interesy pracowników, musimy zacząć od podstaw. Przyjrzyjmy się zastosowaniu krajowych układów zbiorowych na poziomie zakładów pracy. Często są wypowiadane, a wolność zrzeszania się w związki nie jest respektowana. Oto moja propozycja: utwórzmy, jako ERZ, umowy ramowe chroniące układy zbiorowe, i sprawdźmy czy są one respektowane przez spółki. Musimy utkać siatkę bezpieczeństwa, która zabezpiecza konkretne potrzeby ludzi, jeżeli chcemy wspólnie decydować o naszej przyszłości.”

W związku z tym potrzebne nam szkolenie, które uwzględnia te wymagania. D’Agostino jednakże przedstawia również kilka sugestii dotyczących kwestii informacji. Tym razem kieruje je do rady, której jest członkiem.

Problemem nie jest brak danych, ale ich nadmiar. Podczas okresowych spotkań z władzami spółki podaje się więcej informacji, niż jest to konieczne. Niektóre z nich są nieprzydatne. To mydlenie oczu, powoduje marnotrawienie energii. Lepiej być selektywnym i przechodzić prosto do sedna spraw. Oczywiście to ułatwiłoby także konsultacje.

D’Agostino przypomina sytuację sprzed kilku lat. Fundusz mniejszościowy naciskał w Carrefour na przeprowadzenie w koncernie zmian w zarządzie dzieląc go na dwie części: jedna część zajmowałaby się rynkiem europejskim, a druga część południowoamerykańskim. „Czysta spekulacja.

Czekałaby nas katastrofa. Przed podjęciem decyzji dyrekcja chciała skonfrontować się z ERZ. W końcu napisaliśmy wspólną deklarację odrzucając tę propozycję. W pewnym sensie zostaliśmy zaangażowani w konsultacje w sposób instrumentalny. Jednakże jedno jest pewne: nasza rola została uznana.”